Kotwica
Kotwica w czasach starożytnych była atrybutem bóstw morskich, zdobiła więc głównie nagrobki żeglarzy.
Przeznaczenie kotwicy sprawiło, że dla myślicieli chrześcijańskich stała się symbolem stałości, pewności i bezpieczeństwa wynikających z niezłomnej wiary. Już w II w. n.e. chętnie zastępowano nią krzyż, przez co przejęła jego znaczenie jako znaku zmartwychwstania i nadziei na życie wieczne. Ostatecznie uznano ją za symbol tej zaufania Bogu, toteż stała się przede wszystkim symbolem nadziei i atrybutem jej personifikacji.
Przedstawienia kotwicy jako jedne z pierwszych zaczęły się pojawiać na cmentarzach chrześcijańskich (katakumby), lecz ich popularność trwała "zaledwie" do połowy IV w. Dopiero w epoce nowożytnej kotwica wróciła na cmentarze bądź jako atrybut alegorii Nadziei (w XIX w. Aniołów Wiary), bądź jako znak powiązań zmarłego z morzem i żeglugą.
Na XIX-wiecznych nekropoliach i cmentarzach z początku XX w. można również odnaleźć wizerunki złamanej kotwicy, co których znaczenia nie mam pewności. Może miała wyrażać utratę wiary w zmartwychwstanie, co na cmentarzach katolickich byłoby wyjątkowo "odważnym" stwierdzeniem. Prawdopodobnie kotwica miała symbolizować raczej sam okręt, do którego porównywano m.in. życie człowieka, zatem pęknięta ilustrowała fakt śmierci.
PRZYKŁADY:
* nagrobek Rozalii Cichamowiczowej (1808-1886) * nagrobek nieznanej osoby - koniec XIX w. * nagrobek Wacława Wolskiego (1866-1895) * nagrobek Franciszka Bykowskiego (1866-1902)
